การตั้งจุดหยุดการขาดทุนที่สำคัญในตลาดทองคำ

ในการลงทุนในตลาดทองคำ การตั้งจุดหยุดการขาดทุนมีความสำคัญอย่างยิ่ง มีปัจจัยหลักสามประการในการลงทุนทองคำ: ประการแรกคือการตั้งจุดหยุดการขาดทุน ประการที่สองคือการตั้งจุดหยุดการขาดทุน และประการที่สามยังคงเป็นการตั้งจุดหยุดการขาดทุน อย่างไรก็ตาม ในการดำเนินการจริง นักลงทุนมักจะประสบปัญหาขาดทุนอย่างมหาศาลเนื่องจากการตั้งจุดหยุดการขาดทุนที่ไม่สมเหตุสมผล

ประเภทการตั้งจุดหยุดการขาดทุน

จริง ๆ แล้วมีวิธีการตั้งจุดหยุดการขาดทุนที่นิยมอยู่สามประเภท: 1. ตั้งจุดหยุดการขาดทุนเมื่อราคาผ่านแนวสนับสนุนหรือแนวต้านสำคัญ ซึ่งเป็นวิธีที่ใช้บ่อยที่สุดในทางปฏิบัติ สัดส่วนของนักลงทุนที่หยุดการขาดทุนจากจุดนี้ค่อนข้างสูง อย่างไรก็ตาม หากวิเคราะห์กราฟราคาทองคำทั้งในและต่างประเทศจะพบว่า ในตลาดทองคำ โดยปกติจะมีรูปแบบการกลับตัวจากการทะลุแนวต้านหรือแนวสนับสนุนสำคัญหลายครั้ง โดยแนวต้านหรือแนวสนับสนุนที่สำคัญมีรูปแบบต่อไปนี้: เขตการซื้อขายที่มีการเคลื่อนไหวราคานาน; ราคาสูงสุดหรือต่ำสุดในช่วงเวลาที่นาน; แนวโน้ม, สัดส่วนทองคำ, หรือระบบค่าเฉลี่ย ฯลฯ วิจารณ์ความน่าเชื่อถือของจุดเหล่านี้มีอย่างจำกัด

การตั้งจุดหยุดการขาดทุนด้วยเงินที่ขาดทุนถึงจำนวนที่แน่นอน

ในต่างประเทศเป็นวิธีที่นักลงทุนกลุ่มดี ๆ ใช้กันมาก จุดสำคัญของกลยุทธ์นี้คือการตั้งจุดหยุดการขาดทุนเมื่อถึงจำนวนเงินที่สูญเสีย โดยทั่วไปการตั้งอยู่ที่ 5% - 20% ของเงินลงทุนที่ใช้ หรือจำนวนเงินที่แน่ชัด เช่น 100 บาทต่อสัญญา โดยเมื่อถึงจำนวนเงินที่ตั้งไว้ให้หยุดการขาดทุนไม่ว่าสถานะราคาใด ๆ การใช้กลยุทธ์นี้ต้องระวัง 2 ประการ: 1. แต่ละประเภทสินค้าหรือช่วงเวลาที่แตกต่างกันต้องใช้จำนวนการหยุดการขาดทุนที่แตกต่างกัน 2. จำนวนการหยุดการขาดทุนที่ตั้งต้องได้รับการตรวจสอบในตลาด

การตั้งจุดหยุดการขาดทุนเมื่อถึงขีดจำกัดของความสามารถในการทน

วิธีการหยุดขาดทุนประเภทนี้มักถูกใช้โดยผู้เริ่มต้น ประสบการณ์ของผู้เขียนคือ การใช้วิธีนี้ในตลาดระยะสั้นจะช่วยเพิ่มอัตราผลตอบแทนได้จริง ๆ อย่างไรก็ตาม นักลงทุนที่มีความสามารถสูงในต่างประเทศก็มักนำวิธีนี้มาใช้ เช่นกัน วิธีการที่ชัดเจนคือ: เมื่อสถานะของคุณเกิดการขาดทุน หากคุณยังจัดการได้อยู่ คุณสามารถรักษาสถานะ แต่ถ้าไม่ต้องหยุดการขาดทุนทันทีแม้ว่าสถานะเหล่านั้นจะเพิ่งเปิดตัว